Aby wyrobić sobie nowe nawyki, musisz położyć fundamenty pod budowę nowych neurologicznych ścieżek, upewniając się, że są one dobrze ugruntowane i utrzymane. Te nowe ścieżki pomogą ci zamknąć lukę między tym, kim jesteś, a tym, kim musisz się stać, aby osiągnąć swoje cele. Gdy są one mocno osadzone w twojej pamięci i doświadczeniach, twoja potrzeba użycia siły woli, aby wymusić zmianę zmniejsza się, a zmiana staje się łatwa.
Próba zmuszenia się do zmiany poprzez czystą siłę woli może skutkować budowaniem negatywnych ścieżek neuronowych. Twój mózg postrzega twoje cele jako zagrożenie, ponieważ wymagają one zbyt wiele energii, aby przetworzyć nieznane czynniki, które je otaczają. To może wywołać reakcję typu „walcz lub uciekaj”, ponieważ cel znajduje się poza twoją strefą komfortu, a ty w końcu „wracasz” do swojego starego ja. Podczas gdy twój podświadomy umysł krzyczy: „To cię zabije! Niebezpieczeństwo, niebezpieczeństwo” Twój świadomy umysł racjonalizuje konflikt i decyduje, że cel jest „zbyt trudny”. W ten sposób wymyśliłeś wymówkę, która nie ma nic wspólnego z podstawową przyczyną.
Przełam schemat negatywnych zachowań
Kiedy doświadczasz traumatycznego wydarzenia, uruchamia się Twoja reakcja „walcz lub uciekaj”. Tworzy to nowe ścieżki neurologiczne, które nadają temu wydarzeniu znaczenie: strachu, smutku, niepokoju, żalu lub gniewu. Twoje emocje są wzmocnione w tym pierwotnym stanie, ponieważ twój system jest zalany adrenaliną i kortyzolem, co zwiększa prawdopodobieństwo, że wydarzenie to zostanie zapisane w pamięci długotrwałej, zarówno świadomie, jak i podświadomie. Ta reakcja ma na celu zapewnienie ci bezpieczeństwa i wysokiej gotowości do przyszłych sytuacji zagrożenia życia/śmierci, mimo że rzeczywiste/wyobrażane niebezpieczeństwo minęło.
Jeśli w przyszłości wystąpią podobne zdarzenia, które przypomną ci o tym doświadczeniu (poprzez wzrok, dźwięk, zapach, smak lub dotyk), Twój mózg przekierowuje się do tych starych ścieżek neurologicznych i reaguje w oparciu o poprzednie doświadczenia. Minione wydarzenie jest punktem odniesienia dla przyszłych. Ponieważ ta droga była już wcześniej wielokrotnie pokonywana, łatwo jest twojemu mózgowi się do niej dostosować.
W istocie, możesz reagować na stare wydarzenie z przyzwyczajenia, a nie na obecne z lęku. To fizjologiczne programowanie kształtuje sposób, w jaki zachowujemy się w każdym aspekcie naszego życia, nawet jeśli próbujemy przekonać samych siebie, że tak nie jest. To jak powtarzanie tej samej starej płyty. To staje się wygodne. Wzmacnia to, za kogo się uważamy, mimo że jest w konflikcie z tym, kim musimy się stać, aby osiągnąć nasze cele. W ten sposób wewnętrzna walka o siebie trwa do czasu, aż wybierzemy nową ścieżkę dla naszego życia.
